Kazachstan - XI/XII 2002

Ze stacji Warszawa Centralna do pierwszego kazachskiego przystanku w Pietropawłowsku jechaliśmy pociągiem cztery dni. W Polsce panowała jesień, my, jeszcze przed przekroczeniem Uralu, wjechaliśmy w zimę. Śnieg i mróz towarzyszył nam odtąd już stale - tylko na południu, gdzie szerokość geograficzna odpowiada szerokości geograficznej Rzymu, mogliśmy zdjąć puchowe kurtki i pospacerować po suchej trawie stepu.
Wyprawa Teatru 108 do Kazachstanu miała dwa cele. Pierwszym z nich było spotkanie z Polakami na północy Kazachstanu, drugim - bezpośrednie zetknięcie się z kulturą Kazachów. W ten sposób nasza wędrówka uległa naturalnemu podziałowi na dwie części.
Na północy zorganizowaliśmy pięć Wieczorów Polskich. Spotkania te miały na poły teatralny, na poły zaś prywatny charakter. Dzięki niezwykłej gościnności Polaków, wieczory nie kończyły się w miejscu, w którym się zaczynały - byliśmy zapraszani na obiad, goszczeni i przyjmowani.
Oprócz wsi polskich i innych miejsc zamieszkania Polaków odwiedziliśmy również miasteczko Borowoje i Szczucińsk. Tutaj odpoczywaliśmy, przemierzyliśmy zamarznięte jezioro Borowoje, odwiedziliśmy cmentarze - chrześcijański oraz muzułmański.
Podróż po środkowym i południowym Kazachstanie miała charakter rekonesansu. W sierpniu i wrześniu 2004 Teatr odbędzie drugą Wyprawę do Kazachstanu, tym razem poświęconą nauce tradycyjnej muzyki kazachskiej oraz poznawaniu żywych zwyczajów pasterzy, mieszkających latem w jurtach na stepie. W grudniu 2002 nawiązaliśmy kontakt z zespołem muzyki kazachskiej Kokił, biorąc udział we wstępnym warsztacie pieśni i gry na dombrze. Potem oddaliśmy się wędrowaniu: udaliśmy się w góry pod Ałma-Atą (kazachski obszar gór Tien-Szan), urządziliśmy całodniową wędrówkę po stepie. Zwiedziliśmy także największe miasta - Ałma-Atę i Astanę, centra odradzającej się - po siedemdziesięciu latach panowania sowieckiego - kultury narodowej. W Kazachstanie spędziliśmy ponad dwa tygodnie. W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się jeszcze w Moskwie, aby zwiedzić Tretiakowską Galerię.
Wyprawa do Kazachstanu była możliwa dzięki poparciu i dofinansowaniu Ministerstwa Kultury i Sztuki, pomocy Wspólnoty Polskiej w Warszawie i Dorożkarni.