Wystawa prowokowała do pytań o stosunek artysty do widza muzealnego, o aktywność-pasywność odbiorcy, o jego własny wkład w dzieło sztuki, a także o płeć odbiorcy. Ekspozycja pozostawiała wiele miejsca na ingerencję uczestników spotkania w dzieła – uczniowie spędzili wiele czasu w specjalnych salach przeznaczonych na stworzone przez nich zbiorowe dzieła. Postać Yoko Ono każe zadać pytanie o wpływ popkultury na sztukę o przenikanie się różnych sztuk i PR w sztuce.

Pozamuzelne ekstensje wystawy (bilbordy) zainteresowały uczestników kursu i sprawiły, że zadawali oni sobie pytanie o granice muzeum, oraz bardziej teoretycznie – o muzealność życia codziennego i praktyki quasi-muzealne w codzienności.